Έλα τώρα
Αισθάνομαι μοναχή,
κάθομαι στο κρεβάτι και σκέφτομαι.
Δεν με καταλαβαίνει κανένας, όμως.
Γιατί;
Μέσα μου μεγάλος πόνος.
Και μοναξιά.
Πηγενοέρχεται ξανά και ξανά.
Θέλω να μ΄ακούσεις.
Να με αγκαλιάσεις,
να μου δώσεις προσοχή.
Να περάσει η νύχτα σκοτεινή.
Να έρθουν τα χαράματα.
Να ειδωθούν φανερότατα τα πράγματα.
Να μην επαναλαμβάνονται τα ίδια λάθη,
να μην επηρεάζομαι με τα λάθος πάθη.
Πού είσαι όμως...
... στην καρδιά μου άδιος χώρος,
σε περιμένω εδώ και χρόνια.
Πατάω πλάι, δεν διαλέγω καλά.
Μου λείπει να με κρατάς απαλά.
Σε περιμένω,
και δεν θα σταματήσω...
Εδώ είμαι.
Πόσο καιρό ακόμα.
Μην κάθεσαι και έλα τώρα.
Η δική σου Μ.