Διαλύομαι...
6. 10. 2014
Στάζω,
διαλύομαι,
πετώντας πέφτω πιο βαθιά,
με κάτασπρα φτερά μου,
τα δικά μου,
ελέγχω τον κόσμο μου.
Αναστενάζω,
ερωτεύομαι,
με τη ζωή, τις νύχτες και τις μέρες μας.
Ξεπερνώντας τα όρια της καθημερινότητας,
τους δικούς τους,
τρέφω την ψυχή μου.
Χαλαρώνω,
συνέρχομαι,
και πλέον μόνο αν θέλω κάτι σκέφτομαι.
Φτάνοντας σε μέρη φανταστικά,
με όνειρα και πάθος,
ξαφνικά δεν θεωρώ λάθος.
