Μια βραδιά
Ήταν μια βραδιά όποτε με κοιτούσες αλλιώς,
στην ομιλία μας τότε ο μάρτυρας ήταν μόνο ουρανός.
Παίξαμε σαν να μην υπάρχει κανένας άλλος,
σαν να είμαστε κάπου αλλού και κάποιοι άλλοι. Γιατί όμως.
Ακόμα σήμερα αναρωτιέμαι, πως δεν το κατάλαβα τότε.
Πως δε θα υπάρχουν άλλες μέρες και κανένα άλλο "πότε".
Πως στο βλέμμα σου ήταν κάτι ψεύτικο και μόνο κάποτε,
ξέχασες ποιος είσαι και τι κάνεις... και εγώ,
Λυπάμαι μόνο, που θα εξομολογείσαι... όπως πάντοτε.